- Wo wei ni xie de - powiedział i uniósł skrzypce do lewego ramienia, wsuwając je pod podbródek. Powiedział jej, że wiele skrzypków używa podpórek, ale on nie: na boku szyi miał lekki ślad, jakby trwały siniak w miejscu, o które opierały skrzypce.
-Ty... zrobiłeś coś dla mnie?- zapytała Tessa.
-Napisałem coś dla ciebie - poprawił ją z uśmiechem i zaczął grać.
***
Londyn, 1873
-Will?- Charlotte Fairchild uchyliła drzwi do sali treningowej Instytutu. -Will, jesteś tu?
Stłumione chrząknięcie było jedyną odpowiedzią.
Drzwi otworzyły się całkowicie, ukazując szerokie pomieszczenie z wysokim stropem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz